ο ρόλος της ποίησης στην προσωπική μου ζωή *Γλυκερία Μπασδέκη

{πανελλαδικές στη γλώσσα μου}

ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ

22.6.2020 lifo

ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΧΘΩ πουθενά κι απαντάω μόνη μου στο ερώτημα που δεν μου έθεσαν. Δεν πολυκαταλαβαίνω τι σημαίνει «προσωπική μου ζωή» και φοβάμαι μήπως είναι παγίδα. Αποφασίζω να ζητήσω διευκρινίσεις από την επιτροπή, αλλά δεν υπάρχει ψυχή ζώσα στο λουτρό-χωλ-κουζίνα που πανελληνιάζομαι. Μετά σκέφτομαι τις σημειώσεις που κρατάω για σένα όταν σε φαντάζομαι με λευκή φανέλα Ατθίς κι ακούω τη χορωδία τζιτζικιών στην κοιλιά σου και μυρίζω τις διάφορες ανθοστήλες που έβλεπα στον ύπνο μου την εποχή που σε πρωτογνώρισα. Τότε σιγουρεύομαι ότι αυτή είναι η προσωπική μου ζωή και δεν πρόκειται να βγω εκτός θέματος, όπως συνήθως με κατηγορείς. Τα χέρια μου έχουν ξεμάθει στις λευκές κόλλες, αλλά με φαγουρίζει η ειλικρίνεια και ξεκινώ να γράφω.

Ανοίγω το μπαλκόνι και παραδίδω την κόλλα στους πέντε ανέμους για την τελική βαθμολόγηση.

«Από το πρωί που θ' ανοίξω τα μάτια μου, μέχρι το βράδυ που θα τα κλείσω, ο ρόλος της ποίησης είναι πάρα πολύ σημαντικός στην προσωπική μου ζωή. Επειδή η προσωπική μου ζωή μοιάζει μ εκείνες τις κατακόμβες στο βιβλίο των Θρησκευτικών που αν βγεις έξω θα γίνεις μεζές για λιοντάρια, κάθομαι ήσυχα στο λαγούμι μου και διαβάζω ωραία ποιήματα. 'Όταν διαβάζω ποιήματα δεν είμαι η πικραμένη και εντροπαλή Φαβιόλα που μ'έχουν βάλει στο μάτι παλαβωμένοι εκατόνταρχοι. Δεν ηχούν κλάψες, άλυσες, φωνές. Είμαι χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα και βέρα στα κλαδιά και δεν χρειάζεται να περάσω από τον τροχό του μαρτυρίου για να με συμπαθήσεις λίγο. Όταν διαβάζω ωραία ποιήματα τα αμπέλια είναι δροσερά, οι μπερντέδες κόκκινοι, τα κρεβάτια άσπρα κι έξω απ'τη σπηλιά ακούγονται χαβάγιες. Γενικώς ο ρόλος της ποίησης στην προσωπική μου ζωή είναι πολύ μεγάλος, αν και η προσωπική μου ζωή είναι ψιλοχάλια, αλλά ας μην το κάνουμε και θέμα έκθεσης».

Μετρώ τις λέξεις. Δεν ξεπερνούν τις διακόσιες, δεν είναι λιγότερες από εκατόν πενήντα. Τέλεια! Ανοίγω το μπαλκόνι και παραδίδω την κόλλα στους πέντε ανέμους για την τελική βαθμολόγηση.

Μπασδέκη Γλυκερία

H Γλυκερία Μπασδέκη γεννήθηκε στη Λάρισα το 1969. Σπούδασε Ιστορία, Ελληνική Φιλολογία και Δημιουργική Γραφή. Ζει στη Ξάνθη και εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αρθρογραφεί για τη lifo.gr

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σου σε άγνωστες μικρές (εκδ. Πλέθρον, 1989) και Σύρε καλέ την ΄Αλυσον (εκδ. Ενδυμίων, 2012 & εκδ. Bibliotheque, 2014), Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (Bibliotheque, 2016). 

Επίσης κυκλοφορεί η έκδοση: Τέσσερα θεατρικά  (Στέλλα travel. Ραμόνα travel. Αχ! Donna Abbandonata) ,Bibliotheque, 2015.

Όλα της τα θεατρικά έργα μέχρι σήμερα γράφτηκαν περίπου τρεις μήνες πριν την παράστασή τους κατόπιν παραγγελίας.

http://4gelhaid.pbworks.com/w/page/134285589/FrontPage

Τα σχολεία χτίστε
	Κωστής Παλαμάς 1859 - 1943	Με τη φλόγα που ψαίνει και που πλάθει, με της καρδιάς τη φλόγα, με του Λόγου τη δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια, και με τα χέρια, και με τα μαχαίρια, τον τόπο πάρτε. Κάτου σημάδια που έμπηξε το ψέμα! Τα ταξίματα φέρτε στης Αλήθειας της ιερής το βωμό και τα σφαχτάρια. Στον τόπο απάνου όχι πολέμων κάστρα• τα σκολειά χτίστε! Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα, γερά θεμελιωμένα, από της χώρας ακάθαρτης, πoλύβοης, αρρωστιάρας μακριά μακριά τ' ανήλιαγα σοκάκια, τα σκολειά χτίστε! Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων περίσσια ανοίχτε, νάρχεται ο κυρ Ήλιος, διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει, ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι. Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια με τους κελαϊδισμούς και με τους μόσκους• κι ο δάσκαλος, ποιητής και τα βιβλία να είναι σαν κρίνα. Του τραγουδιού τη γλώσσα αντιλαλώντας, και τα βιβλία σαν τα τραγούδια να είναι! Στη γη της ομορφιάς, αρματωμένη την Επιστήμη, η Ομορφιά, χαρά της! αρχή σοφίας! Τα σκολειά χτίστε, υψώστε τα πλατάνια για το δροσό στης ρεματιάς τη χάρη, για τον καρπό σπάρτε τα αμπέλια, ας είναι τ' αγαθά τους αγνά κρασιά, και ας είναι γούρμα σταφύλια, λογής, κεχριμπαρένια, άλικα, μαύρα. Όπου απλωσιά, όπου ψήλωμα, όπου υγεία, στα πέλαα ν' αγναντεύουν τα καράβια και τους αϊτούς να λαχταράν και τ' άστρα στα ουράνια πλάτια. Και βαθιούς τράφους γύρω γύρω σκάφτε και πύργους πολεμόχαρους υψώστε και βαρδιατόρους βάλτε να κρατάνε μακριά μακριά τον ψεύτη και τον πλάνο της Ρωμιοσύνης. Ξόβεργα και καρφιά κρατά και πάει και πιάνει και καρφώνει και σκοτώνει• του φτερωτού πιο απ' όλα κυνηγάρης, αρχίζοντας από τις πεταλούδες, φτάνει στη Σκέψη.